Lofoty..zobacz relację

Henningsvær
Być na Lofotach i nie złowić dorsza to jak….itp. Wieczorem Marek ze Śliwką wyszli na chwilę za falochron i wrócili z dwoma pięknymi dorszami i kilkoma makrelami. Moskenes opuściliśmy późnym rankiem przeczekując szarości i opady. Do Nunfjordu dotarliśmy na motorku i po podaniu cum włączyła się słoneczna pogoda. Malutka niezwykle urokliwa miejscowość urzekła nas całkowicie. Rytualny muring odprawiliśmy prawie jak na Gubałówce w pełnym słońcu na tarasie koło sauny.
Przyzwoity pełny bajdewind pozwolił nam pożeglować do Henningsvær 7-9 węzęłków po płaskiej wodzie. Idealna żeglarska pogoda wprawiła wszystkich w doskonały nastrój.
Po zaparkowaniu rufą do kei zoczyliśmy groźnie brzmiącą tablicę zaczynającą się na Det er forbudt, znaczy czegoś bardzo nie wolno. Zaprzęgnięty do pracy google przetłumaczył że nie wolno i jest duża kara. Dwa słowa pozostały nie przetłumaczone: czego nie wolno i jaka jest kara…. Wysłaliśmy poselstwo dyplomatyczne na keję co by przepytać tubylców. Po 15 minutach i odpytaniu Rosjan, Azjatów Niemców itp. nie trafił się nikt z norweskim. Pomógł telefon do przyjaciela. Nie wolno wyładowywać towarów a poza tym jest OK.
Małe tounée po „Wenecji północy” i pyszne dorsze na kolacje dopełniły dzień dzisiejszy
Pozdrawiamy zadowoleni jak nie wiem co
Paweł i załoga.

13 czerwca

Trollfjorden
Dzień przywitaliśmy wschodozachodem słońca. O północy słońce zatrzymało swój bieg ku horyzontowi by wznosząc się ponownie się dać początek nowemu dniu.
W słoneczny poranek przeszliśmy slalom między skałami przy wyjściu z Henningsvær z braku sensownego wiatru pyrkając dziarsko na Perkinsie. Przez chwilę towarzyszyły nam dwa okazałe Bieliki. Prognoza mówiła o zachmurzeniu w ciągu dnia i przejaśnianiach po południu więc drogą kompromisu, uwzględniając pływy i prądy dotarliśmy do wrót Trollfjordu wczesnym popołudniem. Przejaśnienie wprawdzie się spóźniło ale nie żałowaliśmy – ciężkie sino ołowiane chmury w kontraście z bielą szczytów, szarością skał i zielenią zboczy nadawały temu wyjątkowemu miejscu niesamowity charakter. Wznoszące się na kilkaset metrów pionowe ściany wejścia robiły ogromne wrażenie.
Przy wyjściu z Trlofiordu wychodzące zza chmur słonce zgotowało nam projekcję cudownych krajobrazów. Stanęliśmy na kotwicy w urokliwej zatoczce o piaszczystym dnie (Sic !). Z ciekawości zarzuciliśmy wędkę i jutro na obiad znowu będą dorsze. Postój pełen słońca i relaksu wykorzystaliśmy do usunięcia paru sprytnych, zastawionych nie wiedzieć czemu bucołapek ????.
W drodze do Tranøy rozkoszując się widokami postanowiliśmy przetestować do jakiej prędkości wiatru da się żeglować. Odpuściliśmy przy pięciu węzłach gdy o dziwo na pełnym zestawie żeglowaliśmy jeszcze 2,5 węzła Przy kei stanęliśmy chwilę przed północą na lustrzanej wodzie w ognistym świetle zachodzącowschodzącego słońca.
Kolejny dzień jak co dzień