"Przez Wyspy Zielone" -Wyprawa Grenlandia 2015
Etap: 15.10
Trasa rejsu: Ilulissat - Upernavik
Rejs zaczynamy w Ilulissat (Jakobshavn) (69°12′59″N 51°06′00″W) w Zatoce Disko, a dokładnie w Isfjord rejonie wpisanym do światowego dziedzictwa UNESCO. Fiord ten ma ok. 40 km długości, 7 km szerokości i do 1200 m głębokości. U jego nasady leży Sermeq Kujalleq (Jakobshavn Isbræ) – najszybciej przesuwający się lodowiec świata. Przemieszcza się on w tempie do 19 m dziennie w kierunku zachodnim. Odłamują się od niego przy tym ogromne góry lodowe, mogące mieć do kilku kilometrów długości i do kilometra wysokości. Wystają na 150 m ponad powierzchnię wody. Wraz z pływami morskimi przesuwają się one wzdłuż fiordu, aż trafią na wypiętrzenie dna u wylotu fiordu o głębokości ok. 300 m.
Po grenlandzku (innuicku) Ilulissat znaczy „góra lodowa”. Miasteczko i zarazem port położone są w najwspanialszym na świecie obszarze północnym, zatoce Disko Bay, popularnym wśród żeglarzy i turystów, ok. 295 km na północ od koła podbiegunowego Ze swoją ponad 4,500 populacją (stan na rok 2010), Ilulissat jest trzecią co do wielkości osadą na Grenlandii, po Nuuk i Sisimiut. Miejscowość założona została w 1741 roku jako punkt handlowy przez firmę Jacoba Severina i nazwana na jego cześć jego imieniem. Czasami nazwa występuje w wersji zangielszczanej jako Jacobshaven. Zion Church (Zions Kirke, czyli kościół Syjon) zbudowany pod koniec XVIII wieku był w owym czasie największą budowlą wzniesioną przez człowieka na Grenlandii.
Jeśli warunki lodowe pozwolą spróbujemy podejść do Eqip Sermia w Atta Sund, gdzie można zbliżyć się czoła lodowca. W Isfjordzie oprócz wielkich gór lodowych można spotkać też Humbaki.
Disko Bay. W zależności od pogody, szczególnie warunków lodowych i wiatrowych, wybierzemy miejsca w zatoce Disko, w których będziemy chcieli wylądować. A jest z czego wybierać: Saqqaq – wioska leżąca na północny zachód od Ilulissat u wejścia do Sullorsuaq Strait, która słynie z pozostałości osiedli żyjących tam ponad 4000 lat temu przodków Inuitów, Qeqertarsuaq (wyspa Disko), Qeqertaq i wiele innych.
Największe góry lodowe osiadły u ujścia fiordu na głębokości 225-250 m i uwalniają się jedynie w czasie przypływu lub gdy w wyniku erozji zmieniają punkt ciężkości. W 2004 roku Ice Fjord Ilulissat został wpisany na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Sermeq Kujalleq to jeden z najszybszych (przemieszcza się z prędkością 19 m na dzień) i najbardziej aktywnych lodowców na świecie. W procesie cielenia corocznie produkuje ponad 35 km3 lodu, czyli 10% produkcji wszystkich lodów w obszarze Grenlandii powstałych poprzez cielenie i więcej niż jakikolwiek inny lodowiec poza Antarktydą.
Całodzienna wyprawa na Lodowiec to niesamowite widoki , raj dla fotografów i miłośników przyrody.
Następnie popłyniemy na północ wokół półwyspu Nuussuaq przez cieśninę Sullorsuaq, która oddziela półwysep Nuussuaq na północnym-wschodzie od wyspy Qeqertarsuaq na południowym zachodzie. Cieśnina łączy wewnętrzną zatokę Disko na południowym wschodzie z zatoką Baffin po stronie północno-zachodniej. Qeqertarsuaq jest również portem i miastem położonym na południowym wybrzeżu wyspy Disko. Miasto zostało założone przez wielorybnika Svenda Sandgreena w 1773 roku. Wielorybnictwo od zawsze było bardzo ważne na Qeqertarsuaq, znanym również jako Godhavn w języku duńskim. Myślistwo i rybołówstwo są nadal podstawowym zajęciem mieszkańców wyspy, z których prawie 900 mieszka w Qeqertarsuaq, a około 40 w osadzie Kangerluk, kilka godzin żeglowania na północny-zachód. To tu w 1999 roku, że naukowcy odkryli „galopujący” lodowiec, który przemieszcza się do 100 metrów dziennie. Miasto jest teraz lokalizacją dla kampusu Uniwersytetu Kopenhaskiego
Kierując się dalej na północ spróbujemy wpłynąć do zatoki wielorybników (Rhoden Bay). Miejsce ukryte w małej zatoce, często oddzielone od fiordu pakiem lodowym jest pozostałością osady holenderskich wielorybników. Przy odrobinie szczęścia spróbujemy steku z wieloryba w unikalnej restauracji prowadzonej przez małżeństwo przemiłych Duńczyków.
Kierując się wciąż na pólnoc, po około 200Nm żeglugi dotrzemy do Uummannaq, położonego na wyspie Uummannaq i znajdującego się w południowo-środkowej części odnogi fiordu Uummannaq, ok. 590 km na północ od koła podbiegunowego. Liczne znaleziska archeologiczne i ruiny w okolicy osady dostarczają dowodów na to, że myśliwi i traperzy mieszkali w tej okolicy od tysiącleci. Jednym z najbardziej niezwykłych odkryć archeologicznych Grenlandii jest odkryta w 1972 stara osada zimowa w Qilakitsoq. Znaleziono tu grupę dobrze zachowanych mumii pochodzących z około 1475 roku. Na wyspie znajduje się również góra Uummannaq, wyrastająca ostro na wysokość 1170m. Wspinaczka na nią wymaga profesjonalny umiejętności
Uummannaq. ( 70°40′N 52°07′W) Opłyniemy półwysep Nuussuaq, na którym też znajduje się kilka ciekawych miejsc do lądowania m.in. Qilakitsoq, gdzie odnaleziono pochodzące z XV w. mumie Inuitów. W Uummannaq wciąż żyją ludzie, dla których polowanie na foki i rybołówstwo jest podstawowym źródłem utrzymania. Okolice Uummannaq to labirynt fiordów i cieśnin usiany górami lodowymi. Po drodze można też odwiedzić np. Kangersuatsiaq, gdzie przejście Grenlandii zakończył Wegener albo lodowiec Perdlerfiup Sermia.
Rejs kończymy w UPERNAVIK (72°47′13″N 56°08′50″W)
Wejście do Upernavik, położonego ok. 693 km na północ od koła podbiegunowego, prowadzi przez fjord Inukavsait z wyrastającymi na 2000m zboczami i lodowcami. Po drodze będziemy zaglądać do zatoczek i miedzy wysepki w poszukiwaniu ptaków i wołów piżmowych. 1500 mieszkańców Upernavik wciąż żyje z polowania na foki. Upernavik to obszar dzikiej przyrody, który również obejmuje największy na świecie ptasi klif Apparsuit. Kolejnym słynnym punktem orientacyjnym Qaarsorsuaq jest 1100 metrowy szczyt górski. Łowiectwo nadal odgrywa tu znaczącą rolę. Narwale nadal łowione są w sposób tradycyjny, kajakiem w Melville Bay, gdzie również poluje się na biełuchy i niedźwiedzie polarne. Na Grenlandii polowanie jest tradycją lecz dozwolone jest jedynie dla lokalnych potrzeb. Zabroniona jest sprzedaż i eksport mięsa i futer poza obszar Grenlandii.
Wróć do opisu wyprawy
